बेरोजगारीचा अपडेट स्कोर आलाय…ऑगस्टमध्ये १५ लाख भारतीयांनी नोकऱ्या गमावल्या आहेत.
कोरोनाचं संकट आलं तसं देशावरचे संकटं कमी व्हायची नाव घेत नाहीत. आणि कोरोना असो नसो आपल्यावरचं एक संकट कायमच टांगत्या तलवारीसारखं असते ते म्हणजे बेरोजगारीचा राक्षस !
आता याच संकटाचा अपडेट स्कोर आलाय..हो स्कोर च म्हणावा लागेल कारण बेरोजगारीचा आकडा थांबायचं नावच घेत नाहीये. भारतातील बेरोजगारीचे प्रमाण ऑगस्टमध्ये पुन्हा एकदा वाढले आहे.
आकडेवारीनुसार, शहरी बेरोजगारीचा दर ऑगस्टमध्ये सुमारे १.५ टक्क्यांनी वाढून 9.७८ टक्क्यांवर पोहोचला आहे. जुलैमध्ये शहरी बेरोजगारीचा दर ८.३ टक्के होता. त्याचप्रमाणे, ग्रामीण बेरोजगारीचा दर ऑगस्टमध्ये १.३ टक्क्यांनी वाढून ७.६४ टक्क्यांवर पोहोचला, जो जुलैमध्ये ६.३४ टक्के होता.
सेंटर फॉर मॉनिटरिंग इंडियन इकॉनॉमी (सीएमआयई) च्या आकडेवारीनुसार, राष्ट्रीय बेरोजगारीचा दर जुलैमध्ये ६.९५ % वरून गेल्या महिन्यात ८.३२ % वर गेला.
श्रमशक्तीच्या सहभागाचे प्रमाण पाहता अधिका-अधिक लोकं कामाच्या शोधात सतत असतात.
नोकरदारांची संख्या जुलैमध्ये ३९९.३८ दशलक्षांवरून ऑगस्टमध्ये ३९७.७८ दशलक्षांवर आली, फक्त ग्रामीण भारताचा विचार करायचा झाला तर १.३ दशलक्ष नोकऱ्या गेल्या आहेत.
महिनाभरात १५ लाख लोकांनी संघटित आणि संघटित अशा दोन्ही क्षेत्रातील नोकऱ्या गमावल्या आहेत. ग्रामीण आणि शहरी दोन्ही भागात बेरोजगारीचे प्रमाण सारखेच वाढले आहे. जुलैमध्ये मिळवलेला काही नफा उलट केल्याने ग्रामीण आणि शहरी भारतात बेरोजगारीचे प्रमाण वाढले असंही तज्ञांच म्हणने आहे.
शहरी बेरोजगारी ऑगस्टमध्ये जवळजवळ १.५ टक्क्यांनी वाढून 9.७८% झाली. जुलैमध्ये ते ८.३ %, जूनमध्ये १०.७%, मे मध्ये १४.७३% आणि एप्रिलमध्ये ९.७८% दर होता.
कोविड संसर्गाची दुसरी लाट भारतात येण्यापूर्वी म्हणजेच मार्चमध्ये शहरी बेरोजगारीचा दर ७.२७% होता.
रोजगाराचा दर कमी होत असताना, ऑगस्टमध्ये श्रमशक्तीच्या सहभागाचे प्रमाण किरकोळ वाढले, जे दर्शवते की लोकांचा मोठा समूह रोजगार बाजारात येण्यास इच्छुक आहे. मासिक सीएमआयई डेटा दर्शवितो की जुलैमध्ये सुमारे ३० दशलक्षांच्या तुलनेत ३६ दशलक्ष लोक सक्रियपणे कामाच्या शोधात आहेत.
एकूण श्रमशक्तीचा आकार देखील ४३३.८६ दशलक्षांपर्यंत वाढला आहे. जुलैपेक्षा जवळपास चार दशलक्ष अधिक लोकं नोकऱ्या शोधत आहेत ते प्रतिबिंबित करतात. खरं तर, ऑगस्टमध्ये श्रमशक्तीचा आकार मार्च २०२० मध्ये जवळजवळ समान होता, जो महामारीमुळे करण्यात आलेल्या देशव्यापी लॉकडाऊनच्या आधी होता, ज्यामुळे आर्थिक क्रियाकलाप, कंपन्या बंद होणे आणि एप्रिलमध्ये संकुचित रोजगार बाजार निर्माण झाला.
भारतात गेल्या काही वर्षांपासून नोकरीचे वास्तव कठीण दिसतेय आहे. कोविडच्या प्रादुर्भावानंतर परिस्थिती अधिकच बिघडली. आर्थिक क्रिया हळूहळू पूर्वपदावर येत असली तरी नोकरीचा बाजार मात्र धडपडत आहे.
संपूर्ण भारतात,त्यातल्या त्यात हरियाणा आणि राजस्थानसह किमान आठ राज्ये अजूनही वरचेवर बेरोजगारीच्या दुहेरी आकड्यांची नोंद करत आहेत.
सीएमआयईने गेल्या महिन्यात सांगितले की, जुलैमध्ये नोकरीत भर घालणे हे मुख्यत्वे प्रत्येक पातळीच्या आणि दर्जाच्या अनौपचारिक नोकऱ्यांचा समावेश आहे आणि जोपर्यंत अर्थव्यवस्थेला सावरत नाही तोपर्यंत या कामात गुंतलेल्या लोकांना पर्याय शोधणे कठीण जाणार आहे. थोडक्यात काय तर हातात येईल ते काम करण्याची तयारी या बेरोजगारांकडे असली पाहिजे. आणि जरी येईल ते काम करण्याची तयारी असली तरी मात्र पुन्हा तोच मुद्दा समोर येतोय कि, बाजारात काम तर हवं ?
असो, कामगार बाजाराचा संघर्ष आणखी काही महिने तरी सुरू राहील. जोपर्यंत औपचारिक क्षेत्र मोठे आश्वासन दाखवत नाहीत, चांगल्या दर्जाच्या नोकऱ्यांच्या पुनर्प्राप्तीस वेळ लागणार हे हि स्पष्ट आहे.
अर्थव्यवस्था हळूहळू सावरत आहे, सणासुदीच्या काळात, तुम्हाला येत्या काही महिन्यांत काही सुधारणा दिसतील, परंतु ह्या सर्व सुधारणा अर्थव्यवस्थेवर, बाजारपेठेतील मागणीवर आणि योग्य पुनर्प्राप्तीवर अवलंबून असतील….तरच कोरोनाबरोबर आलेल्या या बेरोजगारीची लाट थांबली जाऊ शकते.
हे हि वाच भिडू :
- १०० लाख कोटींच्या गुंतवणुकीची घोषणा झालीय, पण देशातील बेरोजगारीची स्थिती कशी आहे?
- मोदींना बनवायचाय डिजिटल इंडिया, पण मंत्री म्हणतायत डेटाचं नाही !
- होमगार्डांचं मानधन थकलंय ! पण होमगार्ड नक्की करतात तरी काय?