जगातल्या बाप ब्रँड्सपैकी एक असणाऱ्या नाईकीचा लोगो फक्त ३५ डॉलर्समध्ये बनला होता…
सध्या सगळ्यात हॉट टॉपिक कुठला असेल, तर शार्क टॅंक इंडिया. प्रत्येक चौकात किमान पाचातली तीन पोरं तरी शार्क टॅंक बघून फॉर्मला आलीत. आमच्या चौकातल्या एका पोरानं पण शार्क टॅंक इंडियाचे चार-पाच एपिसोड्स बघितले, तेही ‘व्हॅलेंटाईन्स डे’च्या आदल्या रात्री. हा गडी बेरोजगार आणि त्यात सिंगल, त्यामुळं भावाला शार्क टॅंक बघून जगावेगळी प्रेरणा मिळाली. हा स्वतः रात्रभर झोपला नाही, एका कागदावर बिझनेस प्लॅन लिहून काढला. बिझनेस कसला? तर फर्स्ट कॉपी कपडे आणि गॉगल विकायचा.
या भावाच्या घरचं तसं स्ट्रॉंग आहे, त्यामुळे बजेटची फिकर नव्हती. आमच्यातले काही कार्यकर्ते व्हॅलेंटाईन्स डे साठी कणभरही उत्सुक नव्हते, आमच्यासकट. त्यामुळं आम्ही बिझनेस प्लॅन निरखून बघितला, तर त्याच्यात लोगोचं बजेट होतं २५ हजार रुपये. इथं भलेभले भिडू लग्नपत्रिकांचा खर्च वाचावा म्हणून दोस्ताकडून डिझाईन करुन घेतात आणि हा फक्त लोगोला २५ हजार घालवणार?
आम्हाला आलं टेन्शन, पण उतारा म्हणून आम्ही फेमस ब्रँडचे लोगो किती पैशात तयार झाले हे बघितले. (त्यातला कुणी २५ हजारात तयार होईल अशी वेडी आशा आमच्या मनात होती.)
मग आम्हाला समजलं, की कित्येक खेळाडूंच्या पायात, अंगावर, टोपीवर दिसणाऱ्या नाईकी (नायके, नाईके काय पण म्हणा) ब्रँडचा लोगो फक्त ३५ डॉलर्समध्ये बनला होता. हे लिहिताना एका डॉलरची किंमत ७५.५९ रुपये आहे, म्हणजे टोटल होणार २६४५.६५ रुपये. आजच्या घडीला ठरवायचं झालं, तर राऊंड फिगर धरु २७००. ओळख सांगितली तर २५०० रुपये. नाईकीचा शूज २५०० मध्ये येत नाही, तिथं एवढ्या पैशात त्यांचा सोडा चहाच्या दुकानाचा लोगोही येणार नाही.
पण मग नाईकीचा लोगो कसा बनला?
तर आधी नाईकीचं नाव होतं, ब्लू रिबन स्पोर्ट्स. कोच बिल बॉवरमॅन आणि त्याचा विद्यार्थी फिल नाईट यांनी नाईकीची पायाभरणी केली, आधी ही कंपनी जपानी ब्रॅंडचे शूज अमेरिकेत विकायची, नंतर त्यांनी ठरवलं… ये हमारा एरिया है, और हम है यहा के जयकांत शिक्रे. त्यांनी नाईकी हे नाव फायनल केलं, पण लोगोचा पत्ता नव्हता.
फील नाईट एका कॉलेजमध्ये शिकवायला जायचा, तिथं त्यानी एका ग्राफिक डिझाईन शिकणाऱ्या मुलीला आपल्याकडे ऑइल पेंटिंग घ्यायला पैसे नसल्याचं बोलताना ऐकलं. त्यानं तिला काम द्यायचं ठरवलं, एक लोगो बनवायचा,जेवढा वेळ काम करशील त्यासाठी तासाला २ डॉलर्स मिळतील. त्या मुलीचं नाव कॅरोलिन डेव्हिडसन. तिनं नाईटनी सांगायचं काम स्वीकारलं आणि कामाला सुरुवात केली.
कॅरोलिननं साडे सतरा तास काम केलं आणि जगप्रसिद्ध ‘स्वूश’ साईन तयार केलं. आपण चूक की बरोबर मध्ये जी बरोबरची खूण करतो, त्याचाच आकृतीबद्ध अवतार म्हणजे स्वूश. सुरुवातीला नाईकीच्या मालकांनी आणखी दोन-तीन ऑप्शन्स चेक केले, पण त्यांना स्वूश इतकं आवडलं होतं की, त्यांनी कॅरोलिनला हाच लोगो जसाच्या तसा फायनल झालाय हे सांगितलं. त्यांनी तिला ३५ डॉलर्सचा चेकही दिला आणि वर हे सुद्धा सांगितलं की, ‘थोडं थांब. काही दिवसांनी हा चेक कॅश कर.’
पुढच्या काही वर्षांत नाईकी जगातल्या मेन ब्रँड्सपैकी एक झाला, त्यांचा खप वाढला. कामगारांची संख्या वाढली, अनेक ठिकाणी स्टोअर्स उभे राहिले. साहजिकच आता पैसे येऊ लागले. शूजपासून होर्डिंगपर्यंत नाईकीचा स्वूश सुपरहिट झाला. तोवर साल उजाडलेलं १९८३. नाईकीनं एक पार्टी ठेवली, खास कॅरोलिन डेव्हिडसनसाठी. त्या पार्टीमध्ये त्यांनी कॅरोलिनचं कौतुक तर केलंच, पण सोबतच तिला त्या स्वूशच्या आकाराची सोनं आणि हिऱ्यांनी मढवलेली अंगठीही दिली. कार्यकर्ते यावर थांबले नाहीत, त्यांनी कॅरोलिनला कंपनीचे स्टॉक्सही दिले. (आता त्याचा फायदा झाला असणार, फिक्स.) कॅरोलिननंही काही वर्ष नाईकीमध्ये काम केलं.
फक्त ३५ डॉलर्समध्ये जगातल्या भारी ब्रँड्सपैकी एका ब्रँडचा लोगो तयार झाला, तेव्हा त्यांच्याकडे ते पेमेंट करायला ३५ डॉलर्सही नव्हते आणि आजच्या घडीला कित्येक कोटींचा कारभार आहे. कॅरोलिनला त्या एका कामाच्या जोरावर कित्येक कामं मिळत गेली. साडेसतरा तास फक्त दोन डॉलर्स प्रतितासाच्या मोबदल्यात काम केलेल्या कॅरोलिनचंही आयुष्य बदललं… दोन्हीकडे एक गोष्ट सारखी आहे… आत्मविश्वास आणि कष्ट करण्याची तयारी.
त्यामुळं तुमच्या डोक्यात आयडिया आणि ती सत्यात उतरवण्याचा आत्मविश्वास असेल… तर भिडू Just do it.
हे ही वाच भिडू:
- जयसूर्या पॉन्टिंगच्या बॅटमधल्या स्प्रिंगा राहिल्या बाजूला, नाइकीच्या बुटावरुन वाद रंगलाय
- जेव्हा रवी शास्त्री बूट घेऊन मियाँदादला हाणायला गेला होता….
- जो बूट मारून ‘हिरो’ झाला, त्यालाच बुटानं मारलं !