बाळासाहेबांची तब्येत बिघडली की एकच रामबाण उपाय असायचा. लतादीदींची गाणी….

लता मंगेशकर आणि बाळासाहेब ठाकरे यांचा परिचय तसा फार जुना. पण ओळख जुनी असली तरी भेटी क्वचितच व्हायची. असं असलं तरी जेव्हा दीदी त्यांना भेटत असत, तेव्हा ते दोघेही खूप छान बोलत. खूप जोक्स सांगत. बाळासाहेब त्यांना भरपूर हसवत.

दीदी बाळासाहेबांच्या संगीत प्रेमाविषयी लिहितात, बाळासाहेबांशी मुद्दामहून कधी गाण्यावर चर्चा होत नसे. राजकारण हा एखाद्या गायकाचा प्रांत नाही. पण कलावंतांचं मन लाभलेले बाळासाहेब राजकारणाबरोबरच संगीतातही रमत. एकदा शिवउद्योग सेनेसाठी दीदींनी कार्यक्रम केला होता. त्या कार्यक्रमात ते  भेटले. कार्यक्रम संपल्यानंतर ते स्टेजवर आले आणि दिदींना म्हणाले,

कमाल आहे. कमाल आहे, तुम्ही एका दमात इतका वेळ गाताहात, साडेतीन-चार तास झाले. मला फार आश्चर्य वाटतं.

बाळासाहेबांचे जेष्ठ चिरंजीव बिंदा गेले त्यावेळी त्यांची तब्येत बरी नव्हती. लता दीदींनी राज ठाकरेंना विचारलं की, कसे आहेत बाळासाहेब? तर ते म्हणाले, बाळासाहेबांना काही गाणी ऐकावीशी वाटताहेत आणि ते टेप ऐकतात. त्यामुळे तुमच्याकडे कॅसेट्स नेण्यासाठी आलोय. त्या वेळी लता दिदींकडे बऱ्याचशा कैसेट्स होत्या त्या त्यांनी राज ठाकरेंना दिल्या होत्या, म्हणजे त्याच्यावरून लता दिदींना कळलं, की बाळासाहेबांना गाण आवडते.

अशीच एक गाण्याची आठवण म्हणजे मी ऐ मेरे वतन के लोगों हे गाणं लता दीदींनी गायलं होत. त्या वेळी ते बाळासाहेबांना फार आवडलं होतं. त्यांनी आवर्जून भेटून लता दिदींना हे सांगितलं होत. 

दिदींच्या घरून एखाद्या कार्यक्रमाचं निमंत्रण गेलं तर बाळासाहेब सहसा नाही म्हणत नसत. पण तब्येत बरी नसेल तर इलाजच नसतो. एरवी ते आवर्जून जायचे. काही वर्षांपूर्वी मंगेशकरांच्या हॉस्पिटलसाठी पुण्याला एक कार्यक्रम झाला होता. मंगेशकर कुटुंबाने बाळासाहेबांनाही बोलावल होतं. या कार्यक्रमात त्यांनी हॉस्पिटलसाठी एक लाख रुपयांची देणगी जाहीर केली होती. त्या कार्यक्रमाला इतरही अनेक लोक आले होते. पण बाळासाहेबच एकटे होते ज्यांनी उठून आम्हांला देणगी जाहीर केली.

बाळासाहेबांचा आणि मंगेशकर कुटुंबाचा जुना स्नेहसंबंध, भेटीगाठी होत नसतील, पण टेलिफोनवर चौकशी होतच असे. काही वर्षांपूर्वीची गोष्ट लता दीदी कोल्हापुरात होत्या. तिथे दीदींनी कळलं की बाळासाहेबांची तब्येत बरी नाही. दीदींनी तिथून त्यांना फोन केला. विचारलं, तब्येत कशी आहे? बाळासाहेब म्हणाले, आता बरी आहे.

कुठे आहात? दिदी म्हंटल्या कोल्हापुरात आहे.

येणार केव्हा मुंबईत? त्यांनी विचारलं,

दीदी म्हंटल्या येईन सात-आठ दिवसानी. तर त्यावर ते म्हणाले, मग आल्यावर घरी या. मासळीबिसळी खाता की नाही? यावर दीदी म्हंटल्या खाते, पण तिखट जास्त चालत नाही.

तेव्हा बाळासाहेब अगदी प्रेमानं म्हणाले, पण तुम्ही या. तुमच्यासाठी आम्ही स्पेशल मासळीचं जेवण करू बसून गप्पा मारू.

राजकारण सोडलं तर बाळासाहेबांची काही नातीच अशी होती. आणिवेच्या पातळीवरची. ज्यांना गरज नसते सततच्या भेटीगाठींची अधूनमधून पत्र लिहिण्याची वा मुद्दामहून टेलिफोन करण्याची. जो तो आपापल्या ठिकाणी, पण एकमेकांबद्दल प्रेम-आदर बाळगून, बाळासाहेबांचं आणि मंगेशकर कुटुंबच नातं हे असंच होतं. कुठेही कृत्रिमपणा नाही. निव्वळ आणि निर्व्याज प्रेम, आपुलकी!

हे ही वाच भिडू:

• लता मंगेशकरांचा स्पेशल फ्रेंड!!   
• दोन मिनिटात सुचलेलं ‘ऐरणीच्या देवा’ एवढं हिट होईल हे खुद्द लता दिदींना सुद्धा वाटलं नव्हतं.
• वर्ल्डकप विजेत्या खेळाडूंना बक्षीस देण्यासाठी BCCI कडे पैसे नव्हते, तेव्हा लतादीदी पुढे आल्या